Saat Vedaya ßeş Var...

Konu: Saat Vedaya ßeş Var... Çarş. Şub. 25, 2009 11:07 pm

Saat yine yokluğunun zaman aşımı
Takvim yaprakları kovalamaca oynuyor anılarımla,
Damla damla düşüyorsun gözlerimin kahvesine, uzun bir aradan sonra..
O arsız gülümsemen takılıyor hayalime.. saat güneşin doğuşu..
Senle geçen her bir dakikamın özlemini çekiyorum,
Duvarların uğultusuna sevdiğin şarkı eşlik ediyor…
Gülüşlerimi yargılıyorum tek tek..
Geçmişimi sorguluyorum,.. Kaç kez ayağa kalkıyorum, kaç kez düşüyorum.. Bilmiyorum.

Saat güneşin doğuşu… Ve gün, seninle dopdolu başlıyor işte, olmayışına inat..
Hadi bir şeyler anlat bana; anılarını, çocukluğunu, hikayeni anlat..
Sesini öyle özledim ki..
bir şeyler anlatıyorsun yüzünde biraz kırgınlık,biraz da geçmişe sitem..
Ya da “ O zamanları geri döndürebilme imkanım olsaydı….” diye geçiriyorsun içinden, biliyorum.

Seni hecelemek öyle güzel ki…. < sen > tek hece. < ask > gibi..
Saat seni hasret geçiyor. Ama dönmeyeceğini biliyorum.
Kalbim acıyor ama öyle böyle değil bu acı.
Evin her köşesini dolaşıyorum anılarınla, bir an,
Sesini duyar gibi olup dolan gözlerimi kapatıyorum sana… Sevdiğin şarkıları söylüyorum ardı sıra, beraber söylediklerimizi..
Yağmur yağıyor sen kokuyorsun havada.
Şizofren bir aşk gibi dolanıyorsun hücremde..
Saçlarımı okşuyorsun, tonu tanımsız yeşil gözlerine hasretle bakıyorum..
Lacivert takım elbisen üzerinde, yine çok yakışıklı görünüyorsun..

Saat gece yarısı.. Sarılıp uyuyoruz. Bir an açıyorum gözlerimi, uyanmak istememenin huzursuzluğuyla; ya yanımda yoksan… Ama yanımdasın, ışıldayan güzel gözlerin, o aşık olduğum yeşil gözlerin, gizlenmiş gözkapaklarının ardına..
Yüzüne dokunuyorum.. Gece hiç bitmesin istiyorum. Bu düş öyle güzel ki..
Kağıtlara yazıyorum adını defalarca, seni çiziyorum duvarlara, mavi rengi veriyorum gülüşüne.
Hani uyandırmaya kıysam göstereceğim hepsini..

Güzel olan çabuk bitermiş… Gideceksin değil mi ?

İstemeye istemeye gittin işte.
Sen gizliyorsun oralarda özlemini.. Dönüşü yok diyorsun ama gülüşlerimi yaraladığını bilmiyorsun..
Tonu tanımsız yeşil gözlerinin yankısı gözlerimde görüyor musun ?
Ne vardı gitmeseydin..
Senli zamanlar eklenseydi ardı ardına,
Anı defterimiz üç beş cilt daha kalın olsa olmaz mıydı..
Sana sarılıp “Zaman şu an durmalı” diye gözlerimi sıkıca kapadığım o anlar hiç bitmeseydi..
Rüya gibi geliyor olmayışın, yüzümde bir acıyla uyanıp yine boynuna sarılacakmışım gibi,
Oysa uyanamıyorum bir türlü bu yokluktan…
Biliyor musun koltuğuna kimseyi oturtmuyorum..
Dokundurmuyorum kimseyi senden kalan eşyalara..
Kokuna sahip çıkıyorum senelerdir;
Her özlediğimde ceketine sarılıp kokluyorum seni sonsuz bir nefesle..
İçimdeki ateş alevleniyor ya yeniden, hasretin imkansız bir acı, acıyor kalbim tarifi tarifsiz bir sızıyla..
Ağlıyorum sonra, sürgüne uğramış sevinçlerim, ıslak hüzünlerimle ben.

Senin yokluğunda bende yokolmak isterken, “hayat devam ediyor” demezler mi,
Ölürcesine çıldırıyorum, bu yokluğuna mahpus karanlıklarda..

Saat acıyı ben geçiyor
Acıyorum derinden bir yerden.. Sen damarı atıyor kalbimin..
Düşüme düşüyorsun gecenin en orta yerinde, sabah olmak üzere hissediyorum
Yine düşümden düşüp gidecek misin, tam da olmayışındaki hayalimsi gülüşe alışmışken…

Uykuya dalacağım ve sabah uyandığımda şevkatle saçlarımı okşayan ellerin olmayacak,
Kendimi güvende hissedip başımı yasladığım omuzun olmayacak,
O tonunu tanımlayamadığım yeşil gözlerin olmayacak biliyorum..

Saat vedaya beş var

Gitme be Sevgili, gitme…..!!!!